MATERIAŁY DO POBRANIA DLA PACJENTÓW Z PRZEWLEKŁĄ CHOROBĄ NEREK
Eksperci z Katedry Żywienia Klinicznego w Gdańsku oraz dietetyk kliniczny dr n. o zdr. Hanna Stolińska, opracowali materiały, będące wsparciem dla pacjentów w leczeniu zachowawczym przewlekłej choroby nerek. Materiały mają cel edukacyjny, oparte są na całościowym podejściu do produktów żywnościowych.
- Poradnik „Dieta niskobiałkowa w PChN. Zalecenia i zastosowanie” – materiał opracowany przez prof. S. Małgorzewicz, prof. P. Borek, prof. R. Gellert
- Poradnik dietetyczny wraz z tygodniowym jadłospisem „Dieta w przewlekłej chorobie nerek w okresie przed dializacyjnym” – materiał opracowany przez dietetyka klinicznego dr n. o zdr. Hannę Stolińską
- „Zasady żywienia w okresie leczenia zachowawczego” – materiał z serwisu edukacyjnego Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego
- Mechanizm działania ketoanalogów aminokwasów – film edukacyjny
______________________________________________________________________________________________________________________________
Cukrzyca
Dział opracowany we współpracy z Polskim Stowarzyszeniem Diabetyków.
Cukrzyca
Cukrzyca to popularne określenie zaburzeń metabolizmu (przemiany) cukru, w którym cukier z krwi wydalany jest z moczem zamiast zostać wykorzystany jako składnik pokarmowy przez komórki. Diabetes mellitus, łacińska nazwa jednego z tych zaburzeń oznacza: „to co przechodzi i ma smak miodu”. Nazwa ta odnosi się do faktu, że cukrzyca powoduje wydalanie przez organizm dużych ilości cukru z moczem. Najczęstsze postacie cukrzycy to cukrzyca typu 1 i typu 2.
Cukrzyca typu 1
Cukrzyca typu 1 jest chorobą przewlekłą leczoną wstrzyknięciami insuliny. Najczęściej trzeba wykonywać kilka wstrzyknięć insuliny na dobę. Do choroby dochodzi, gdy reakcja autoimmunologiczna powoduje, że trzustka przestaje wytwarzać insulinę. Reakcja autoimmunologiczna to proces, w którym organizm produkuje przeciwciała przeciwko własnym komórkom. Jeśli trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny, cukier i inne składniki odżywcze nie mogą być wykorzystane przez komórki. Objawy cukrzycy typu 1 to najczęściej: duże pragnienie, częste oddawanie moczu, obecność cukru w moczu, zapach acetonu, zmęczenie i znaczny spadek wagi w krótkim okresie czasu. Cukrzyca typu 1 najczęściej dotyczy osób poniżej 40 roku życia. Inne określenia cukrzycy typu 1 to: cukrzyca wieku młodzieńczego i IDDM.
Cukrzyca typu 2
U wszystkich osób z cukrzycą typu 2 na początku choroby trzustka wciąż produkuje insulinę. U części z nich będzie ją produkować do końca życia. Najważniejszą przyczyną podwyższonego stężenia cukru we krwi jest u nich obniżona wrażliwość komórek mięśni na insulinę. Zmniejsza się więc wykorzystanie cukru przez te komórki. Ta redukcja aktywności insuliny nazywana jest „insulinoopornością”. U części osób z cukrzycą typu 2 zmniejszona jest zdolność do wytwarzania insuliny przez trzustkę. W leczeniu cukrzycy typu 2 stosuje się doustne leki przeciwcukrzycowe i insulinę. Decyzję o przebiegu leczenia i stosowanych lekach zawsze podejmuje lekarz. Cukrzyca typu 2 występuje znacznie częściej niż cukrzyca typu 1. Inne określenia cukrzycy typu 2 to: cukrzyca dorosłych i NIDDM.
Jak często występuje cukrzyca?
Szacuje się, że częstość występowania cukrzycy w Polsce wynosi 3 – 4 % populacji, co stanowi ponad milion osób. Przypuszczalnie kolejny milion ma cukrzycę, nie wiedząc o tym. Nieco częściej cukrzyca dotyka kobiet, co związane jest z wpływem ciąży i menopauzy na wystąpienie choroby.
Dział opracowany we współpracy z Polskim Stowarzyszeniem Diabetyków.